به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله علوی بروجردی در دیدار پاسداران و بسیجیان شرکت کننده در دوره تربیت و تعالی با تأکید بر اینکه باید متوجه باشیم که در چه عصر و زمانی زندگی می کنیم، اظهار داشت: از نظر شرع، برای ما لازم دانسته شده است که زمان و زمانه خود را بشناسیم. انسان موجودی نیست که همانند برخی از حیوانات در جنگل تنها زندگی کند؛ بلکه در کنار دیگران زندگی کرده و این دیگران همه با او هم فکر نیستند.
همه مثل ما نمی‌اندیشند؛ همه اهل یک کشور نیستند؛ همه یک آیین و یک مذهب ندارند. ما در این مجموعه زندگی می‌کنیم. باید بدانیم در کجا و در چه جایگاهی زندگی می‌کنیم؛ لذا در روایات ما چنین وارد شده است که: «لا تقسروا أولادكم على آدابكم ، فإنهم مخلوقون لزمان غير زمانكم/ یعنی آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحميل نكنيد؛ زيرا آنان براى زمانى غير از زمان شما آفريده شده اند».
*فرزندان را مطابق با زمان تربیت کنید
فرزندانتان را مطابق زمانی که در آن هستند تربیت کنید نه زمانی که شما بوده‌اید. حتی این نسل با نسل قبلی تفاوت دارد. چیزی که شما فرا گرفتید ممکن است امروز در مقام تربیت به کمک فرزندتان نیاید. وقتی آنها بزرگ شوند زمانه آنها با زمانه شما تفاوت می‌کند؛ لذا باید آنان را مطابق زمان خودشان و با آداب زمان خودشان تربیت کنید. ولی ما چگونه می‌خواهیم این مسائل را مدیریت کنیم؟
مثلاً کتب ضلال که روزی از آن سخن می‌گفتیم امروزه موضوعش را از دست داده است. زمانی می‌گفتیم فلان کتاب گمراه‌کننده است و نباید منتشر شود و اگر در بازار هست جمعش کنید؛ در حالی که امروزه این کتب ضلال در همه کتابخانه‌های دیجیتالی موجود است و هر کس بخواهد، حتی در سنین کم، می‌تواند هر کتابی را که اراده کند بیابد و مطالعه کند.
امروز عصر انفجار اطلاعات است. برنامه‌ریزی ما چیست؟ چگونه می‌خواهیم فرزندانمان را مصون بداریم؟ بخواهیم و نخواهیم بچه‌ها در این فضاها وارد می‌شوند. دست ما هم نیست. حتی نمی‌توان به راحتی کنترل کرد. هر روز فیلترشکن‌های جدیدی درست می‌کنند که بلافاصله همه چیز را در دسترس قرار می‌دهد. ما چگونه فرزندانمان را در چنین فضایی برای آن اهدافی که در مکتب ما تعریف شده است تربیت کنیم؟
خانواده مرتبه کوچک و خرد این بحث است. وجود مقدس امام صادق (علیه السلام) در مرتبه کلان می‌فرماید: «العالم بزمانه لا تهجم علیه اللوابس/ کسی که معرفت به زمانه خودش داشته باشد و بداند در چه عصری زندگی می‌کند، لوابس (یعنی اشتباهات) به جانب او هجوم نمی‌آورد». یعنی اگر شخصی عالم به زمان خودش نباشد اشتباهات بر او هجوم می‌آورد. اشتباهات غیرعمد است. امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: کسی که آشنا و عالم به زمان خودش باشد اشتباه و خطا بر او هجوم نمی‌آورد. شما نمی‌خواهید در اینجا تعمداً کار خلافی انجام دهید و مثلاً منافع دشمن را تأمین کنید؛ اما نتیجه آن اشتباه با نتیجه تعمد فرقی نمی‌کند؛ لذا آگاهی و بصیرت در عصر حاضر ضروری است. ما می‌خواهیم بگوییم مکتب ما در زمان حاضر نیز جوابگوست.
در عصر پیغمبر، مسئله مسلمانان مشکلات خاصی بود؛ مثلاً بت‌پرستی بود و پیغمبر می‌خواست به افراد بفهماند بتی که ساخته‌اید نمی‌تواند معبود شما باشد. مسئله دیگر در عصر پیغمبر، رذائل اخلاقی بود؛ اما امروز می‌خواهیم این مکتب، یعنی تفکر وحی را در دنیا عرضه کنیم؛ لذا دنبال اصالت‌ها رفته و دین را از جایگاه اصلی خودش گرفته‌ایم. یعنی وقتی می‌گوییم اسلام؛ مرادمان قرآن و سیره پیغمبر است؛ منظور از سیره پیغمبر هم سیره‌ای نیست که هر کسی نقل کند؛ بلکه سیره‌ای است که علی بن ابی طالبی نقل می‌کند که دائم در کنار پیغمبر بوده است.
ما ملتزم به نهج‌البلاغه، سخنان امیرالمؤمنین (علیه السلام) و ائمه هدی (علیهم السلام) هستیم و بر اصالت‌ها تکیه داریم. اگر می‌خواهیم اسلام را در دنیا عرضه کنیم، باید ببینیم در چه دنیایی می‌خواهیم این کار را انجام دهیم. در دنیایی که به نام اسلام با فریاد «الله اکبر» جلیقه انتحاری می‌بندند یا بمب منفجر می‌کنند و صدها زن و بچه و بی‌گناه کشته می‌شوند و سبب می‌شوند اسلام را به این شکل نگاه کنند چه می‌خواهیم بگوییم؟
*شناخت دشمن از مباحث ضروری زمان است
ما باید قدرت‌هایی را که امروز منافع خودشان را در این می‌بینند که از این آب گل‌آلود بهره‌برداری کنند بشناسیم. تفکر اسلامی هنوز هم رشد دارد. حتی در خود آمریکا هم رشد دارد. این تفکر اسلامی است که فرقی بین سیاه و سفید نمی‌گذارد: «یا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَكُمْ شُعُوباً وَقَبَآئِلَ لِتَعَارَفُواْ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ»؛ این آیه هنوز هم بعد از گذشت 1400 سال در دنیا پیام دارد؛ چون این مسئله هنوز حل نشده است. در بسیاری از کشورها، رفتار پلیس با سفیدپوست و سیاه‌پوست تفاوت دارد، در حالی که این مسئله 1400 سال پیش در اسلام حل شده است و هنوز هم اسلام می‌تواند راه‌حل باشد، اما دشمنان با همین برنامه‌ها و عملیات‌هایی که امروزه داعش، القاعده و ... به نام اسلام انجام می‌دهند مانع رشد اسلام می‌شوند و آن را در چشم غیرمسلمانان به عنوان مکتبی معرفی می‌کنند که از منطق تهی است و طرفدار توحش است.
این واقعیتی است که امروزه در دنیای ما وجود دارد. ما می‌خواهیم در چنین دنیایی خودمان و تفکرمان را عرضه کنیم. برنامه‌مان چیست؟
اگر خودمان از این مسائل آگاهی نداشته باشیم چگونه می‌خواهیم دیگران را آگاه کنیم؟ گاه حوادث آن‌قدر سریع اتفاق می‌افتد و در دنیای مجازی آن‌قدر اطلاع‌رسانی سریع است که خود ما در تشخیص به اشتباه می‌افتیم. ما برای آگاهی‌بخشیدن به دیگران نیازمند آنیم که خودمان آگاه باشیم و این بصیرت را در عمق جان و فکرمان داشته باشیم. اگر نداشته باشیم ضرر می‌کنیم. زمان متوقف نمی‌شود و همواره حرکت دارد. وقتی وجود سیال است و حرکت دارد یا ما باید با این حرکت همگام شویم یا اینکه لطمه و صدمه بخوریم.
*امروز عرضه اسلام دشوار است
امروز روزگار ما به گونه‌ای است که عرضه کردن اسلام بسیار مشکل است. مخاطبان ما نظیر مخاطبان صدر اسلام و جاهلیت عرب نیستند که وجدان‌های آماده‌ای داشتند. مخاطبان امروزین ما ذهنشان از اسلام برگشته و نگاهشان به مسلمانی و ارزش‌های اسلامی تغییر کرده است؛ لذا رسالت ما امروز بسیار دشوار است. اگر آشنا به زمان خودتان نباشید ضربه می‌خورید. باید بدانید از کجا ضربه می‌خورید و چه کسی ضربه می‌زند. آگاه باشید و خودتان را به خمودگی و خواب‌آلودگی نزنید. واقعیت‌ها را ببینید. زمان خودتان را بشناسید. باید بسنجیم و ببینیم در چه زمانی داریم زندگی می‌کنیم و چگونه می‌خواهیم دین را عرضه کنیم.
*سپاه نوعی ارتش مکتبی است
شما عزیزان و نیز عزیزان سپاهی باید توجه داشته باشید که سپاه نوعی ارتش مکتبی است و ارتش عادی نیست. کار شما فقط این نیست که اسلحه بردارید و بجنگید. همه ارتش‌های دنیا این کار را می‌کنند. مجهزتر و قوی‌تر از شما هم هستند؛ اما ارتش مکتبی، ارتشی است که می‌خواهد اسلام را با قول و عمل خودش عرضه کند؛ یعنی در عین حال که اسلحه به دست می‌گیرد باید در عمل نشان دهد که این ارتش وابسته به جریانی الهی است.
*استفاده از وصف اسلامی برای نظام مسئولیت آور است
سپاه باید تربیت‌کننده باشد. اگر ما از نظام اسلامی سخن می‌گوییم و وصف «اسلامی» را برای آن به کار می‌بریم، این نظام و مکتب برای ما مسئولیت می‌آورد. وقتی می‌گوییم انقلاب اسلامی برای ما مسئولیت می‌آورد. این مسئولیتی است که علی بن ابی طالب (علیه السلام) بر دوش ما می‌گذارد. باید متوجه اینها باشیم. این مسئولیت عظیم بر دوش ما است. ما وارث میراث بزرگی هستیم. آنهایی هم که راه و چاره را در این دیدند که تا جایی که می‌توانند بکشند و از تله انفجاری، جلیقه انفجاری و بمب استفاده کنند باید بدانند که این کشتن‌ها اسلام را نابود و ریشه‌کن نمی‌کند. مگر امام حسین (علیه السلام) و کربلا با کشتن از بین رفت؟ کشته‌شدن نابودی نیست. حسین (علیه السلام) تازه بعد از شهادتش زنده شد و اسلام را زنده کرد. ابوالفضل العباس (سلام الله علیه) با شهادتش زندگی گرفت.
ما میراث‌دار این مکتبیم و امیدواریم امروز با آگاهی کامل از زمان خود و با شناخت دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم و داشتن بصیرت و آگاهی بتوانیم انجام مسئولیت کنیم و مسئولیت سنگینی را که بر عهده ما است به سرانجام برسانیم؛ هرچند این مسئولیت بسیار بزرگ است اما امیدوار و دل‌خوشیم که: «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا». دلمان خوش است که آقا حجت بن الحسن پشتیبان ما است و در همه حال حاضر و ناظر بر احوال ما است و می‌توانیم از انفاس قدسیه این وجود مقدس بهره ببریم.
